Działacze Legii przejmują stery

 Wiodącą role w stworzeniu Ligi Polskiej odegrali działacze warszawskiej Legii. Ludzie związani z wojskiem po przewrocie majowym dążyli do przejęcia kontroli nad wszystkimi dziedzinami życia w naszym kraju. Aby zmiany w futbolu nie kojarzyły się z kolejnym zamachem wojskowych, posiedzeniu na którym powołano do życia Ligę Polską przewodniczył delegat Pogoni Lwów – Tadeusz Kuchar (notabene: urodzony 36 lat wcześniej w…Krakowie)

   Te działania nie spodobały się władzom mieszczącego się wówczas w Krakowie PZPN-u. W dniach 26-28 lutego 1927 roku, odbyło się Walne Zgromadzenie związku, na którym jednoznacznie opowiedziano się przeciwko zmianom. Doszło do starcia dwóch frakcji: warszawsko-lwowskiej (dążącej do zmian) i krakowskiej (konserwatywnej). W wyniku braku porozumienia nastąpił rozłam i 1 marca 1927 roku Liga Polska wystąpiła ze struktur PZPN-u, rozpoczynając działalność pod nazwą Polska Liga Piłki Nożnej (PLPN). Prezesem został generał brygady Roman Górecki (głównodowodzący Legią Warszawa), a pierwszą siedzibą organizacji było biuro stołecznej Polonii. W ciągu kilku tygodni do PLPN-u przystąpiło aż 57 klubów z całego kraju. Konserwatywni działacze krakowscy wciąż jednak pozostawali tym wszystkim niewzruszeni. Zarządzający PZPN-em (i równocześnie Cracovią) – prezes Edward Cetnarowski, cały czas był przeciw nowym rozwiązaniom. Bojąc się konkurencji i pragnąc zachować rozgrywki pod swoją kontrolą, 13 marca 1927 roku Zarząd PZPN zdyskwalifikował wszystkie kluby (zawodników oraz działaczy) należące do PLPN i o całej sytuacji poinformował FIFA. 

(mf)