RKS Okęcie – mazowiecki klub z duszą!

Odrodzony klub z duszą marzy o powrocie do piłkarskiej elity.

Czas poznać wspaniałą historię prosto z Mazowsza, historię Klubu RKS Okęcie Warszawa, który marzy o szansie powrotu do ligowych elity, bazując na duchu, ambicji i ciężkiej sumiennej codziennej pracy. Wielu jego członków dąży każdego dnia do świadomego budowania społeczności, wspierania rozwoju młodych zawodników oraz stawiania na pozytywne wzorce dla kolejnych pokoleń.

Historia Okęcia – mazowieckiego klubu z prawdziwą pasją!

Historia RKS Okęcie sięga maja 1929 roku, gdy grupa pracowników warszawskich zakładów „Skoda”, powiązana z nieistniejącym już Robotniczym Stowarzyszeniem Sportowym „Lauda” oraz Harcerskim Klubem Sportowym „Varsovia”, postanowiła wspólnie z przełożonymi założyć klub sportowy. Ich celem było stworzenie możliwości rywalizacji dla młodzieży z terenów Warszawy, wykraczającej poza zwykłą grę na lokalnych podwórkach. Jednak klub nie ograniczył się tylko do aspektów sportowych; planowano także aktywność kulturalną. Nowo utworzona organizacja przyjęła więc nazwę Klub Kulturalno-Sportowy SKODA.

W roku 1936 Polskie Zakłady Skoda zostały przekształcone w PZL, czyli Wytwórnię Silników Lotniczych w Warszawie, zlokalizowaną na Okęciu. Podczas walnego zebrania 28 marca tego roku, klub zmienił nazwę na Klub Kulturalno-Sportowy Okęcie. Choć wprawdzie inicjatorami klubu byli piłkarze, w początkowych latach jego istnienia główną dyscypliną w „Okęciu” była sekcja bokserska, która uchodziła za jednego z poważniejszych kandydatów do zdobycia tytułu drużynowego mistrza Polski. Oprócz tego, aktywnie funkcjonowały także takie sekcje jak: kolarska, motocyklowa, sportów wodnych, koszykówki, tenisa stołowego oraz strzelecka.

W 1938 roku, piłkarze niemalże sięgnęli po upragniony awans do pierwszej ligi państwowej, ale zabrakło im jednej bramki w meczu z Brygadą Częstochowską. Warto odnotować, że już w 1932 roku na Okęciu rozpoczęła działalność pierwsza drużyna piłkarska dla młodzieży w Warszawie, co zaowocowało wychowaniem wielu utalentowanych graczy. Mimo zmiany kilku kluczowych zawodników, najbardziej wartościowe osiągnięcia z tego okresu to zdobycie pucharu im. Mariana Wejchera, triumf w turnieju szóstek oraz aktywny udział wielu zawodników z Klubu w reprezentacji Warszawy.

W tym doniosłym czasie, wrzesień 1939 roku nie tylko przerwał, ale także zmienił bieg historii sportu na Okęciu. To był moment, który postawił przed sportowcami niezwykłe wyzwania, a zarazem wywołał wyjątkową determinację do kontynuowania pasji. Mimo zakazu niemieckich władz, duch sportowej rywalizacji nadal płonął na Okęciu. Piłkarze Okęcia, nie ugięli się przed ograniczeniami, wychodząc na boiska, jako jedni z pierwszych, by kontynuować swój sportowy trud w czasach okupacji.

W tych ciężkich chwilach, mecze rozgrywane na Okęciu stawały się oazą patriotycznych emocji, przyciągając setki, a czasem nawet kilka tysięcy widzów z Warszawy. To były nie tylko zawody, ale prawdziwe manifestacje ducha i wiary w przetrwanie, pomimo przeszkód i niebezpieczeństw, jakie niosła ze sobą wojenna rzeczywistość.

Okupacyjne dni nie były łatwe, często przerywane obławami i łapankami, lecz młodzi sportowcy z Okęcia nie poddawali się. Ich zapał do uprawiania sportu i podtrzymywania ducha walki wśród Polaków pozostawał niezmiażdżony. Klub nie ustępował, rozgrywając ponad 100 meczów, co stanowiło niezwykłe osiągnięcie, cenione zarówno przez środowisko sportowe, jak i opiniotwórczych dziennikarzy.

Okęcie nie tylko broniło sportowych barw, ale osiągało także wspaniałe sukcesy. Ich osiągnięcia to m.in. zaszczytne II miejsce z Polonią Warszawa w mistrzostwach stolicy w 1942 roku, triumf w turnieju XV-lecia klubu, a także wygrana 4:2 nad reprezentacją Piaseczna w 1943 roku, w której przeciwnicy składali się z niemal całej drużyny reprezentacyjnej Krakowa.

Nie bez znaczenia pozostaje stały udział zawodników Okęcia w reprezentacji Warszawy, co świadczyło wówczas o ich wyjątkowej jakości i zaangażowaniu. Te okupacyjne lata były nie tylko próbą, ale także czasem, który pokazał siłę ducha i determinacji sportowców Okęcia, którzy nawet w najtrudniejszych chwilach nie zatracili swojej pasji i wiary w zwycięstwo.

Wkrótce po wyzwoleniu stolicy, a więc po 17 stycznia 1945, wśród dogasających pożarów Klub Sportowy Okęcie wznowił działalność. Ograniczone możliwości sprawiły, że na razie poprzestano tylko na piłce nożnej. Wobec zniszczenia przez okupanta przedwojennego boiska rozpoczęto działalność na byłym boisku Klubu Sportowego „Okęcianka”. Znajdowało się ono na rogu Alei Krakowskiej i Hynka. Później młodzież własnymi rękami zamieniła teren zajmowany w czasie okupacji na działki w boisko sportowe. Oczywiście w tym miejscu nie można zapomnieć o historycznym meczu – pierwszym w wyzwolonej Warszawie, a rozegranym 25 marca.1945 na boisku AZS na Pradze. Spotkały się drużyny RKS Okęcie i Polonii Warszawa. Mecz był wielką manifestacją całej sportowej Warszawy i dał początek organizowanemu corocznie przez Okęcie turniejowi piłkarskiemu w dniu wyzwolenia Warszawy tj. 17 stycznia. Zrozumiałe, że w każdym turnieju, oprócz drużyny Okęcia występuje zespól stołecznej Polonii.

Wkrótce po wyzwoleniu stolicy Klub Sportowy Okęcie odradzał się, zmagając się z popiołami minionych wydarzeń. W warunkach mocno ograniczających możliwości klubu, na początku skupiono się wyłącznie na piłce nożnej. Z uwagi na zniszczenie przedwojennego boiska przez okupanta, działalność sportowa ruszyła na terenie dawnego boiska Klubu Sportowego „Okęcianka”, które mieściło się na skrzyżowaniu Alei Krakowskiej i Hynka. Następnie, zaangażowana młodzież przemieniła ten teren, wykorzystywany podczas okupacji, w własnoręcznie wyznaczone boisko sportowe.

Niezaprzeczalnie, nie można pominąć wydarzenia historycznego – pierwszego meczu w wyzwolonej Warszawie, który odbył się 25 marca 1945 roku na boisku AZS na Pradze, pomiędzy drużynami RKS Okęcie i Polonii Warszawa. Ten mecz był wielkim wydarzeniem sportowym dla całej Warszawy, stanowiąc preludium do corocznego turnieju piłkarskiego organizowanego przez Okęcie w dniu wyzwolenia Warszawy, czyli 17 stycznia.

Zrozumiałe jest, że w każdej edycji tego turnieju obok zespołu Okęcia, pojawia się również drużyna stołecznej Polonii, tworząc widowisko, które przekracza granice sportowej rywalizacji.

Po wyzwoleniu, Okęcie rozszerzyło swoją działalność o nowe sekcje. Szczególny rozwój notowała sekcja piłkarska, która systematycznie poszerzała swoje horyzonty. Klub Okęcie, od czasu utworzenia ligi międzywojewódzkiej, regularnie uczestniczył w tych rozgrywkach, zajmując stabilne pozycje w środkowej części tabeli. Zespół ten toczył największą liczbę spotkań spośród wszystkich drużyn zgłoszonych do WOZPN.

Rok 1947 przyniósł sukces juniorów Okęcia, zdobywając mistrzostwo Warszawy. To wyjątkowe osiągnięcie jest rezultatem efektywnej pracy z młodzieżą. Wychowankowie klubu, tak jak Kulesza, Struczak czy Wasiak, później zaszczyt niejednokrotnie grali w koszulkach z orłem na piersiach, reprezentując Polskę.

W 1963 roku działalność klubu nabrała nowego impetu po otrzymaniu przez klub nowego obiektu przy ulicy Radarowej. Trzy lata później, w 1966 roku, Okęcie dążyło nawet do awansu do II ligi, jednakże po pewnym czasie nadszedł okres trudności, a klub znalazł się w A klasie. Rozpoczęła się długa seria zmagań o awans. Klub skupił swoje wysiłki głównie na pracy z młodzieżą, co zaowocowało w 1975 roku promocją Okęcia do klasy okręgowej.

Warto zaznaczyć, że w 1976 roku powstała sekcja piłki nożnej kobiet w klubie, która osiągnęła wicemistrzostwo Polski. Oprócz tego, sekcja lekkoatletyczna odnosiła sukcesy, podobnie jak sekcja motocyklowa (chociaż później została w całości przejęta przez KS „Skra”), działająca również sekcja hokeja oraz sekcja koszykówki kobiet.

Złote lata 3 Ligi

Okęcie doświadczyło złotych lat podczas gry w trzeciej lidze. To wtedy legenda klubu, Leszek Zygmunt, wziął udział w Mistrzostwach Świata w Hongkongu w futsalu. Klub zyskał popularność dzięki obecności trzech afrykańskich graczy: Thankgoda Amaefule, Jeana Blacka Ngody i Kossima Kossougbo, co dodawało uroku i fantazji w grze, chociaż generowało pewne kuriozalne sytuacje.

Sponsoring ze strony PLL LOT nadał klubowi wówczas etykietę „Realu Madryt” z powodu wysokich pensji w porównaniu do innych klubów. Jednakże utrata sponsora przyniosła trudności zarówno sportowe, jak i organizacyjne, prowadząc do spadku drużyny.

Prezes z Determinacją

Obecny moment to nowy rozdział dla Klubu Okęcie. Poziom determinacji, jaki wnosi nowy zarząd pod przewodnictwem prezesa Stanisława Gajlewicza, jest kluczowy w odbudowie klubu. Prezes Gajlewicz z pełnym zaangażowaniem renegocjował umowy, uporządkował sprawy formalne i zainicjował plan naprawczy od kwietnia poprzedniego roku.

Jego rola jako mentora i lidera jest nieoceniona. Prezes stawia na pozytywne wzorce, inspirowanie społeczności i młodych zawodników do osiągania lepszych wyników. Jego strategia skupia się na budowaniu akademii, promowaniu rozwoju młodych talentów i tworzeniu optymalnych warunków dla ich rozwoju. Jego zaangażowanie jest kluczowe dla wzrostu nadziei na powrót klubu na wysoki poziom.

Okęcie dziś i jutro…

Obecnie klub skupia się na akademii, stawiając na rozwój młodych talentów, którzy stanowią przyszłość klubu. Inicjatywy takie jak „Karta Młodego Talentu” oraz różnorodne programy szkoleniowe mają na celu zapewnienie najlepszych warunków rozwoju dla młodych adeptów piłki nożnej.

Okęcie Warszawa wierzy, że duch wspólnoty i pasja do futbolu sprawią, że klub powróci na arenę sportową z większą determinacją niż kiedykolwiek wcześniej. A przy wsparciu prezesa Gajlewicza ma szansę na osiągnięcie jeszcze większych sukcesów. Trzymam kciuki za ich przyszłość i rozwój!

Obserwuj RKS Okęcie Warszawa na facebooku klikając TUTAJ oraz na twitterze klikając TUTAJ.